Αυτή είναι η αλήθεια για τον Θρύλο

Μιχάλης Τσόχος (SportDay)

Mετά την αποκάλυψη της «SportDay» για το «άνοιγμα» της ΠΑΕ Ολυμπιακός, που είχε φτάσει τον Ιούνιο του 2008 τα 63 εκατ. ευρώ, υπήρξε ένα μούδιασμα στις τάξεις των φίλων του Ολυμπιακού. Ενα μούδιασμα που είτε εκδηλωνόταν κυρίως με αγανάκτηση («κάνετε πόλεμο στον Κόκκαλη», και άλλα σχετικά), είτε με υπερβολική αμφισβήτηση σε βάρος του Κόκκαλη («αν μας έχει φορτώσει με δάνεια, τότε γιατί εξακολουθεί και μένει; Ας πουλήσει και ας φύγει»). Τίποτε από τα δύο βεβαίως δεν ισχύουν. Το δημοσίευμά μας επί της ουσίας τις επόμενες μέρες όχι μόνο επιβεβαιώθηκε, αλλά δημοσιεύτηκε και από άλλα έντυπα ως δεδομένο, όπως για παράδειγμα από το «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» της περασμένης Κυριακής. Και φυσικά την αποκάλυψη δεν την κάναμε για να «κάνουμε πόλεμο στον Κόκκαλη», αλλά για να εξηγήσουμε ποιο ήταν το βασικό αντικείμενο της διαπραγμάτευσης Κόκκαλη - Μαρινάκη και γιατί ο εφοπλιστής προσέφερε περίπου 45 εκατ. ευρώ για ένα ποσοστό της τάξης του 40%. Σήμερα προχωράμε ένα βήμα παρακάτω. Και το κάνουμε σήμερα, ενώ τα στοιχεία τα έχουμε αρκετές ημέρες στα χέρια μας, για έναν πολύ απλό λόγο. Για να μη μας κατηγορούσε κανείς ότι δημοσιεύουμε ορισμένα οικονομικά στοιχεία της ΠΑΕ Ολυμπιακός την ώρα των διαπραγματεύσεων του Κόκκαλη με τον Μαρινάκη προκειμένου να πιέσουμε καταστάσεις προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Τώρα λοιπόν που το θέμα έληξε και ο Κόκκαλης δεν δίνει την ΠΑΕ στον Μαρινάκη μπορούμε να δούμε όλα τα στοιχεία και να προχωρήσουμε σε κρίσεις με μεγαλύτερη ευκολία και ψυχραιμία. Και κυρίως μπορείτε εσείς να καταλάβετε καλύτερα την κατάσταση στην ΠΑΕ. Ας δούμε ένα ένα τα κεφάλαια ξεχωριστά.

Η τωρινή οικονομική κατάσταση

Δεν είναι υπερβολή ούτε στο ελάχιστο αυτό που θα γράψουμε. Οικονομικά η ΠΑΕ Ολυμπιακός είναι στη χειρότερη φάση της τα τελευταία 10 χρόνια. Στην πιο δύσκολη στιγμή της και στην πιο στενόχωρη κατάσταση που έχει βρεθεί σε αυτό το διάστημα. Και ας δούμε γιατί. Το «άνοιγμα» των 63 εκατ. ευρώ, όπως είχαμε τονίσει από την πρώτη στιγμή, αφορούσε τον ισολογισμό της ΠΑΕ έως τον Ιούνιο του 2008. Αυτό άλλωστε ανέφερε και ο ίδιος ο Κόκκαλης στην επιστολή που είχε στείλει στους υποψήφιους επενδυτές. Το θέμα είναι τι συμβαίνει σήμερα ένα χρόνο μετά και γιατί τώρα η ΠΑΕ είναι σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Ο Ολυμπιακός τούς τελευταίους μήνες προχώρησε σε προείσπραξη των εσόδων του προκειμένου να μπορέσει να καλύψει τις ανάγκες του. Προκειμένου δηλαδή να πληρωθούν τα «ανοίγματα» που υπήρχαν αλλά και να καλυφθούν οι ανάγκες της ομάδας (πληρωμές δόσεων μεταγραφών όπως του Ντιόγο και του Ντουντού αλλά και πληρωμές συμβολαίων παικτών, προπονητών, πριμ κατακτήσεων τίτλων και λειτουργικά έξοδα). Τι σημαίνει προείσπραξη εσόδων; Θα σας εξηγήσουμε με απλά παραδείγματα. Ο Ολυμπιακός πριν από λίγο καιρό υπέγραψε νέα σύμβαση με τη ΝΕΤ για τα τηλεοπτικά δικαιώματα των εντός έδρας αγώνων στο ελληνικό πρωτάθλημα για τη διετία 2009-2011. Αυτά τα χρήματα βάσει σύμβασης ο Ολυμπιακός θα τα έπαιρνε τα δύο επόμενα χρόνια τμηματικά. Ο Ολυμπιακός όμως επειδή είχε ανάγκη τα χρήματα τώρα, κατέθεσε τη σύμβαση στην τράπεζα Citibank και προεισέπραξε τα χρήματα, με το αζημίωτο φυσικά για την τράπεζα. Η τράπεζα με λίγα λόγια έδωσε σήμερα στην ΠΑΕ τα λεφτά της σύμβασης με την ΕΡΤ παρακρατώντας φυσικά το νόμιμο τόκο σε αυτές τις περιπτώσεις και τα επόμενα δύο χρόνια τα χρήματα της ΕΡΤ δεν θα πηγαίνουν στα ταμεία της ΠΑΕ, αλλά στα ταμεία της τράπεζας. Το ίδιο ακριβώς έκανε η ΠΑΕ Ολυμπιακός και με τη συμφωνία που έχει με την εταιρεία PUMA. Kατέθεσε σε τράπεζα το νέο πενταετές συμβόλαιο που υπέγραψε με την εταιρεία, συνολικού ύψους 10 εκατ. ευρώ (περίπου 2,5 εκατ. ευρώ τον χρόνο), προεισέπραξε τα χρήματα και φυσικά τα επόμενα πέντε χρόνια τα χρήματα της PUMA θα πηγαίνουν στην τράπεζα και όχι στην ΠΑΕ. Τέλος το ίδιο ακριβώς έχει γίνει και με τα εισιτήρια διαρκείας των δύο επόμενων ετών. Ο Ολυμπιακός έχει προεισπράξει το ποσό που θα μπει στα ταμεία του για τα επόμενα δύο χρόνια από τράπεζα η οποία θα πάρει τα έσοδα από τις πωλήσεις της φετινής αλλά και της επόμενης χρονιάς.

Οι... παρενέργειες της οικονομικής κατάστασης

Τι σημαίνει ότι η ΠΑΕ Ολυμπιακός έχει προεισπράξει ορισμένα βασικά έσοδά της για την επόμενη διετία; Πολύ απλά ότι τα δύο επόμενα χρόνια τα έσοδά της θα περιοριστούν σημαντικά. Για παράδειγμα, τη σεζόν που τρέχει ο Ολυμπιακός δεν θα πάρει ούτε τα 8 εκατ. ευρώ από τη ΝΕΤ, ούτε τα σχεδόν 13 εκατ. ευρώ από τα διαρκείας, ούτε τα 2,5 από την PUMA. Tι περιμένει να πάρει λοιπόν; Τα χρήματα από τους χορηγούς (βρίσκεται ακόμα σε αναζήτηση χορηγού φανέλας) και τα όποια χρήματα θα εισπράξει από τα απλά εισιτήρια που θα κόβει σε κάθε αγώνα. Τα χρήματα αυτά σε καθαρά έσοδα δεν μπορούν να ξεπεράσουν τα 10 εκατ. ευρώ, πράγμα που σημαίνει ότι για τις δύο επόμενες χρονιές υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Τα έξοδα του Ολυμπιακού είναι περίπου 40 εκατ. ευρώ τον χρόνο, χωρίς σε αυτά να υπολογίζονται τα χρήματα που δίνονται στις ομάδες για μεταγραφές. Η ΠΑΕ θέλει 40 εκατ. ευρώ τον χρόνο για συμβόλαια παικτών, προπονητών και λειτουργικά έξοδα. Οπως καταλαβαίνετε, αν έχεις έξοδα 40 εκατ. και έσοδα 10 εκατ. για τα επόμενα δύο χρόνια, το πρόβλημα είναι τεράστιο. Χώρια που οι «γαύροι» θέλουν και μεταγραφές. Αν, για παράδειγμα ο Ολυμπιακός πάρει τον Κάλστρομ και τον Μαρκ Γκονζάλες το κόστος της επόμενης χρονιάς από 40 θα πάει στα 55 κ.ο.κ. Πριν δούμε πώς ελπίζουν στον Ολυμπιακό να αντιμετωπίσουν την κατάσταση και σε τι προσδοκούν, ας δούμε την αιτία του κακού.

Πώς δημιουργήθηκε το «άνοιγμα»

Είναι ξεκάθαρο ότι το άνοιγμα αυτό δεν οφείλεται μόνο στην τελευταία χρονιά, στην οποία υπήρξε το μεγάλο πρόβλημα με την απώλεια των εσόδων από τη μη συμμετοχή στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Είναι αποτέλεσμα αρκετών ζημιογόνων σεζόν. Και επειδή πολλοί είναι αυτοί που και το επικαλέστηκαν και το έγραψαν ότι τώρα λέμε ότι μπαίνει μέσα η ομάδα και πριν από δύο χρόνια λέγαμε ότι βγάζει, καλό θα είναι να τα διευκρινίζουμε τα πράγματα. Είναι αλήθεια ότι υπήρξε μία χρονιά που η ΠΑΕ είχε κέρδος. Πρόκειται για τη χρονιά που πωλήθηκε ο Καστίγιο έναντι 16 εκατ. ευρώ και η ομάδα έφτασε στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ εισπράττοντας άλλα σχεδόν 25 εκατ. ευρώ. Τότε υπήρξε κέρδος, αλλά σχετικά μικρό σε σύγκριση με αυτό που θα μπορούσε να υπάρξει και πιθανόν αυτός είναι ο λόγος που ο Σωκράτης Κόκκαλης ξήλωσε όλα τα στελέχη εκείνης της σεζόν. Κλείνουμε αυτή την παρένθεση και επανερχόμαστε στο πώς δημιουργήθηκε αυτό το «άνοιγμα» που ανάγκασε την ΠΑΕ να προεισπράξει τα έσοδά της για τις δύο επόμενες χρονιές. Τα χρέη προέκυψαν από τις πολύ δαπανηρές μεταγραφές που έκανε όλα αυτά τα χρόνια ο Κόκκαλης και από το πολύ υψηλό μπάτζετ που είχε η ομάδα ακόμα και σε χρονιές που εισπρακτικά δεν ήταν καθόλου καλές, όπως για παράδειγμα οι δύο που είχε ως έδρα τη Ριζούπολη και τα έσοδα ήταν σαφώς μειωμένα. Ολοι όσοι λοιπόν σήμερα σπεύσουν να κατηγορήσουν τον Κόκκαλη ευθέως για αυτό το «άνοιγμα» θα πρέπει πρώτα να αναλογιστούν αν ήταν από αυτούς που ζητούσαν μεταγραφές. Με λίγα λόγια το «άνοιγμα» δεν υπάρχει (ούτε κατά διάνοια) επειδή ο Κόκκαλης έβγαζε χρήματα από τον Ολυμπιακό (δεν έβαζε στην τσέπη χρήματα όπως κάποιοι... ανεγκέφαλοι υποστηρίζουν), αλλά γιατί ξόδευε για την ομάδα περισσότερα από όσα έβγαζε η ίδια η ομάδα. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ολυμπιακός μέχρι πριν από ένα καλοκαίρι (από όταν δηλαδή ο ΠΑΟ έγινε πολυμετοχικός) είχε έξοδα σχεδόν διπλάσια και από τον ΠΑΟ και από την ΑΕΚ. Με λίγα λόγια και οι μεταγραφές που έκανε και τα συμβόλαια που πλήρωνε ήταν (τουλάχιστον) διπλάσιου κόστους από τις αντίστοιχες κινήσεις της ΑΕΚ και του ΠΑΟ. Οσοι λοιπόν σπεύσουν σήμερα να κατηγορήσουν τον Κόκκαλη θα πρέπει πρώτα να σκεφτούν πώς ήρθαν ο Καρεμπέ, ο Ζιοβάνι, ο Ριβάλντο και οι υπόλοιποι μεγάλοι παίκτες όλα αυτά τα χρόνια και μετά να τον κατηγορήσουν. Και για να καταλάβετε τη διαφορά θα σας δώσουμε ένα απλό παράδειγμα. Ο Κριστιάν Καρεμπέ τα τρία χρόνια που έπαιξε στον Ολυμπιακό έπαιρνε καθαρά ετησίως 3 εκατ. ευρώ. Χρήματα που ο Γάλλος τα έπαιρνε όταν ο Ολυμπιακός έπαιζε και στη Ριζούπολη. Σήμερα δεν υπάρχει ποδοσφαιριστής στην Ελλάδα που να παίρνει τόσα χρήματα, πόσω μάλλον τότε. Από την άλλη βεβαίως θα πρέπει να τονίσουμε ότι όπως προκύπτει τα τελευταία χρόνια ο Κόκκαλης δεν ξόδευε επειδή έβαζε το χέρι στη δική του τσέπη, αλλά με πόρους από τον ίδιο τον Ολυμπιακό. Ολοι αυτοί οι μεγάλοι παίκτες ήρθαν με χρήματα του Ολυμπιακού και όχι του Κόκκαλη. Και αυτό είναι το σωστό σε μία επιχείρηση. Να διαχειρίζεται τους πόρους της με τον καλύτερο δυνατό τρόπο γι’ αυτή. Επιπλέον αυτό είναι φανερό και από τις αυξήσεις μετοχικών κεφαλαίων. Ο τρόπος για να βάλει κάποιος δικά του λεφτά σε μία επιχείρηση προκειμένου να καλύψει τα «ανοίγματά» της είναι μέσω αύξησης μετοχικού κεφαλαίου και τέτοια στην ΠΑΕ Ολυμπιακός έχει πολλά χρόνια να γίνει. Εν κατακλείδι η ΠΑΕ έχει «άνοιγμα» επειδή είχε έξοδα μεγαλύτερα από τα έσοδά της.

Πώς θα αντιμετωπιστεί τώρα η κατάσταση

Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για τον Κόκκαλη. Αν η σημερινή οικονομική κατάσταση της ΠΑΕ Ολυμπιακός δεν αφορούσε αυτή, αλλά π.χ. την ΠΑΕ ΑΕΚ, τότε θα καταλήγαμε στο συμπέρασμα ότι το μαγαζί πάει για λουκέτο. Επειδή όμως μιλάμε για τον Κόκκαλη τα δεδομένα αλλάζουν. Ολα αυτά τα χρόνια κανείς δεν βγήκε να πει «μου χρωστάει ο Ολυμπιακός». Ούτε κάποια από τις ομάδες που αγόρασαν παίκτη οι Πειραιώτες, ούτε κάποιος από τους παίκτες που ήρθε. Αρα ο Ολυμπιακός πληρώνει πάντα επί Κόκκαλη. Οι εξαιρέσεις ήταν κάποιοι προπονητές (Μπιγκόν, Σόλιντ), τους οποίους ο Ολυμπιακός επίτηδες δεν πλήρωνε όχι τα δεδουλευμένα, αλλά αυτά που προέβλεπε το συμβόλαιό τους για το διάστημα μετά την απόλυσή τους. Και στο τέλος και αυτούς, έστω και μέσω δικαστηρίων, τούς εξοφλούσε. Από αυτό και μόνο αντιλαμβάνεται κανείς ότι και τώρα με κάποιον τρόπο ο Κόκκαλης θα πληρώνει τις τρέχουσες υποχρεώσεις του Ολυμπιακού. Και επειδή το εύκολο σενάριο που μπορεί να υποθέσει κάποιος είναι το εξής: «Τη χρέωσε την ΠΑΕ και τώρα που δεν βγαίνει αλλιώς άκρη θα την πουλήσει και θα αφήσει τα χρέη στους επόμενους» και αυτό είναι ένα συμπέρασμα που προς το παρόν καταρρίπτεται. Πιο εύκολη λύση για τον Κόκκαλη από τον Μαρινάκη δεν υπήρχε. Επαιρνε από τον εφοπλιστή τα ζεστά 45 εκατ. ευρώ που του έδινε τώρα. Κάλυπτε μέρος από την «τρύπα», έκανε και εντυπωσιακές μεταγραφές και σε δύο χρόνια έπαιρνε άλλα 60-70 εκατ. ευρώ (αυτά στην τσέπη) και του πωλούσε και το υπόλοιπο ποσοστό του και έφευγε ως κύριος. Και μάλιστα λέγοντας ότι «έδωσα την ΠΑΕ σε έναν Ελληνα εφοπλιστή με σημαντική οικονομική επιφάνεια και σίγουρα Ολυμπιακό». Ποιος θα μπορούσε να του πει κάτι; Μάλλον κανείς. Οπως όμως ο μέσος γαύρος δεν «ψήθηκε» με τον Μαρινάκη, έτσι δεν «ψήθηκε» και ο Κόκκαλης. Και δεν πήγε στην εύκολη λύση για τον ίδιο, διότι προφανώς δεν την εκτίμησε και ως καλή για τον Ολυμπιακό. Και όσο ο Κόκκαλης θα λειτουργεί με γνώμονα το συμφέρον και του Ολυμπιακού και όχι μόνο το δικό του, ο οπαδός της ομάδας μπορεί θεωρητικά να κοιμάται ήσυχος. Από την άλλη όσο ο πολυμετοχικός Παναθηναϊκός δυναμώνει και κάνει πολύ καλές μεταγραφές και ο Ολυμπιακός λόγω της οικονομικής κατάστασης δεν μπορεί να ακολουθήσει, δεν γίνεται ο οπαδός του να κοιμάται ήσυχος. Πώς λοιπόν θα βρει την άκρη ο Κόκκαλης και φέτος. Δύο είναι οι λύσεις. 'Η θα βρει κάποιους επιχειρηματίες όπως ο Λαυρεντιάδης για να μπουν στην ΠΑΕ και να βάλουν κάποια χρήματα ή θα τα βάλει ο ίδιος προχωρώντας μόνος του στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου. Αλλος τρόπος δεν υπάρχει. Εκτός κι αν βρεθεί άλλος υποψήφιος να αγοράσει την ΠΑΕ, οπότε θα βγάλει από τη δύσκολη, την πολύ δύσκολη θέση τον Κόκκαλη.

Τα χρήματα που χρειάζονται άμεσα και το Τσάμπιονς Λιγκ

Από όλα αυτά που έχετε διαβάσει περιττό είναι να σας πούμε μάλλον ότι η συμμετοχή στους φετινούς ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου για την ΠΑΕ. Αν δεν μπουν στα ταμεία της τα 15-25 εκατ. ευρώ από το Τσάμπιονς Λιγκ (15-25 ανάλογα με το αν θα μπει ο ΠΑΟ και με το τι θα κάνει η ομάδα στους ομίλους) τότε ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί από 30-40 εκατ. ευρώ (ανάλογα με τις μεταγραφές που θα κάνει από εδώ και πέρα) προκειμένου να βγάλει τη χρονιά. Και μην ξεχνάτε ότι ανάλογη είναι η κατάσταση και για τη μεθεπόμενη σεζόν. Και για αυτήν όπως προαναφέραμε το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων της έχουν ήδη εισπραχθεί. Για να καταλάβετε το μέγεθος του προβλήματος, αν ο Ολυμπιακός δεν παίξει σε καμία από τις δύο επόμενες σεζόν Τσάμπιονς Λιγκ κάποιος θα πρέπει να βάλει στην ΠΑΕ αυτές τις δύο χρονιές περίπου 50 εκατ. ευρώ για να καλυφθούν τα έξοδα και χωρίς να γίνει ούτε μία μεταγραφή από σήμερα μέχρι και την 31η Αυγούστου 2010. Πράγμα που, όπως καταλαβαίνετε, δεν μπορεί να συμβεί. Δεν γίνεται ο Ολυμπιακός να μην κάνει μεταγραφή για δύο χρόνια. Αρα αν ο Ολυμπιακός κάνει και τις νορμάλ μεταγραφές, τότε κάποιος πρέπει να βάλει περίπου 70 εκατ. ευρώ μέσα σε δύο χρόνια. Ποσό εξωπραγματικό. Αν όμως παίξει στους ομίλους και τις δύο χρονιές τότε τα πράγματα θα γίνουν ευκολότερα και ο Ολυμπιακός θα ψάχνει περίπου 30-40 εκατ. ευρώ και για τις δύο σεζόν, το ποσό που ψάχνει δηλαδή σήμερα για την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου.

Το σχέδιο του Κόκκαλη

Ο πρόεδρος της ΠΑΕ έχει δύο άξονες πάνω στους οποίους κινείται για να λύσει το πρόβλημα. Ο πρώτος είναι αγωνιστικός και έχει τα ρίσκα του. Στα ταμεία της ΠΑΕ μπορούν να μπουν 40 -50 εκατ. ευρώ από αυτά που θα πετύχει η ομάδα τους επόμενους εννιά μήνες. Αν οι «ερυθρόλευκοι» περάσουν τα προκριματικά Ιουλίου και Αυγούστου και μπουν στους ομίλους και στο τέλος της σεζόν αναδειχθούν και πρωταθλητές, άρα εξασφαλίσουν απευθείας τη συμμετοχή τους και στους μεθεπόμενους ομίλους, τότε τα 40-50 εκατ. ευρώ θα μπουν στα ταμεία της ΠΑΕ. Και με αυτά δεν θα γίνουν βεβαίως τεράστιες επενδύσεις, αλλά θα καλυφθεί μεγάλο μέρος από τις ανάγκες του συλλόγου. Ο δεύτερος είναι η άμεση εισροή χρημάτων στα ταμεία της ΠΑΕ προκειμένου να λειτουργήσει και το φετινό καλοκαίρι σωστά. Ο Κόκκαλης γνωρίζει ότι η ομάδα χρειάζεται ενίσχυση για να πετύχει τα παραπάνω και θέλει άμεσα χρήματα. Αυτά ελπίζει ότι θα εισρεύσουν στην ΠΑΕ από την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου και αν αυτό δεν συμβεί τότε θα αναγκαστεί να τα βάλει μόνος του, διότι πολύ απλά η χρονιά δεν βγαίνει αλλιώς. Δεν γίνεται, με λίγα λόγια, ο Ολυμπιακός να συνεχίσει αν δεν μπουν τώρα στην ΠΑΕ τουλάχιστον 20 εκατ. ευρώ. Βεβαίως έτσι και αλλιώς ξεχάστε τις μεταγραφές τύπου Κάλστρομ. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Και ας λέει ο Κετσπάγια ότι αυτόν θέλει. Το ταμείο είναι μείον και η ομάδα αναγκάζεται να πουλήσει τον Μπελούτσι για 5 εκατ. ευρώ και θα δώσει 7 ή 8 για να πάρει άλλον στη θέση του; Ο Κόκκαλης θα κάνει τρεις, τέσσερις μεταγραφές, αλλά τελείως άλλου επιπέδου. Θα πάει για ελεύθερους ή για δανεικούς ή και για αγορά, αλλά όχι των 7 και 8 εκατ. ευρώ. Και τέλος πάντων υπάρχει και επιχειρηματολογία πάνω στο συγκεκριμένο θέμα. Λένε για παράδειγμα άνθρωποι που είναι κοντά του: «Δεν σημαίνει ότι αν δεν έρθει ο Κάριου, για τον οποίο η Αστον Βίλα θέλει 5-6 εκατ. ευρώ και έρθει π.χ. ο ελεύθερος Μοριέντες, ο Ολυμπιακός δεν θα έχει κάνει μία καλή κίνηση» και με αυτόν τον τρόπο δίνουν το στίγμα.

Η έκπληξη

Ολα αυτά ισχύουν 100% και υπάρχει μόνο ένας τρόπος να ανατραπούν. Να γίνει δηλαδή η έκπληξη από την είσοδο στην ΠΑΕ κάποιου μεγαλοεπιχειρηματία που μέχρι τώρα δεν έχουμε καν ακούσει το όνομά του. Και κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο Κόκκαλης είναι σε συζητήσεις με έναν τέτοιο. Σε μία τέτοια περίπτωση τα δεδομένα θα αλλάξουν. Και τέτοια περίπτωση μπορεί να είναι κάποιος ξένος επενδυτής ή κάποιος εφοπλιστής που ακόμα δεν έχει εμφανιστεί στο προσκήνιο. Πάντως στροφή στην... εύκολη λύση του Μαρινάκη αποκλείεται από ανθρώπους που είναι κοντά στον Κόκκαλη.

Στο διά ταύτα

Ως τελικό συμπέρασμα θα μπορούσε κάποιος να πει ότι ο Κόκκαλης έχει φέρει σε δύσκολη οικονομική θέση την ΠΑΕ λόγω των μεταγραφών που έκανε όλα αυτά τα χρόνια ή ακόμα και λόγω λανθασμένων επιλογών. Διότι ανεξάρτητα από το αν είναι καλός ή κακός παίκτης ο Μπελούτσι, ο Ολυμπιακός με την περίπτωσή του απέτυχε παταγωδώς όσον αφορά την επένδυση. Τον πλήρωσε 7,5 εκατ. ευρώ πριν από 1,5 χρόνο. Αυτούς τους 18 μήνες έδωσε στον ίδιο άλλα σχεδόν 2 εκατ. ευρώ και τελικά τον έδωσε με 5 εκατ. Με λίγα λόγια σε 18 μήνες έχασε σχεδόν 4,5 εκατ. ευρώ. 'Η αν προτιμάτε, ο Μπελούτσι για να παίξει μπάλα 18 μήνες στον Ολυμπιακό κόστισε 4,5 εκατ. ευρώ. Και ο Μπελούτσι είναι και από τις περιπτώσεις που ο Ολυμπιακός πήρε πίσω κάποια χρήματα. Ολα αυτά τα χρόνια όμως έχουν υπάρξει Μπερμούδες, Ντάνι, Μπράβο, Οσκαρ και ουκ ολίγες ακριβές περιπτώσεις που αποδείχτηκαν πεταμένα λεφτά τα οποία σήμερα ο Ολυμπιακός πληρώνει. Θα μπορούσε λοιπόν να του γίνει κριτική για αυτές τις επιλογές και για τους λάθους χειρισμούς, αλλά από την άλλη πολύ εύκολα θα απαντήσει ότι «ναι, σωστά όλα αυτά, αλλά με αυτά και με αυτά έχω 12 στα 13» και εκεί να λήξει η κουβέντα. Κριτική μπορεί να του γίνει και για τις μεταγραφές που θα κάνει από εδώ και στο εξής και οι οποίες δεν θα είναι φανταχτερές. Και για αυτό όμως θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε το τελικό αποτέλεσμα. Κριτική μπορεί να του γίνει και για το γεγονός ότι για πρώτη φορά από τότε που ο ίδιος ανέλαβε τον Ολυμπιακό το μπάτζετ της ομάδας θα είναι σαφώς μικρότερο από αυτό του Παναθηναϊκού. Διότι και αυτό θα συμβεί φέτος. Κριτική μπορεί να του γίνει για πολλά πράγματα και μάλιστα δικαιολογημένη. Αλλά όσοι την κάνουμε θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι απέρριψε την εύκολη για αυτόν λύση του Μαρινάκη. Και αυτό κάτι σημαίνει. Και τέλος πάντων ο Κόκκαλης μετά τα 12 στα 13 έχει το δικαίωμα να πει ότι «φέτος είναι δύσκολη χρονιά και θα πάμε σε μεταγραφές άλλου τύπου και μικρού κόστους». Δεν είναι κακό. Το κακό θα είναι αν ο Κόκκαλης δεν βγει κάποια στιγμή να πει σε γενικές γραμμές την αλήθεια στον κόσμο του Ολυμπιακού. Αν το κάνει και του ζητήσει τη στήριξή του, το πιθανότερο είναι ότι θα την έχει. Γιατί εύκολα όλοι κάνουν κριτική στον Κόκκαλη, αλλά όταν έρχεται η ώρα να φύγει αυτός και να έρθει ο Μαρινάκης και ο κάθε Μαρινάκης όλοι τρέμουν...