Για τον Παύλο...

ΑΝ Ο ΠΑΥΛΟΣ ΖΟΥΣΕ ΣΗΜΕΡΑ ΘΑ...

Στις 6 Δεκεμβρίου του 1990 πέθανε το ελληνικό- ελληνόφωνο ροκ μαζί με τον άνθρωπο που ουσιαστικά το ανέδειξε σ' αυτήν εδώ τη χώρα... Έχουν περάσει 19 χρόνια από τότε, αλλά και σε 100, και σε 200, και σε όσα κανείς δεν θα ξεχάσει τον Παύλο- εντάξει για εσάς δεν ξέρω, εγώ πάντως θα τον θυμάμαι και στις επόμενες μου ζωές! Το σίγουρο είναι πως αν δεν είχε πεθάνει- και αυτός και κάποιοι άλλοι- τα πράγματα θα ήταν αλλιώς. Δεν θα σώπαινε, θα υπήρχε ένας άνθρωπος- αληθινός καλλιτέχνης να τους τα χώνει... Βέβαια, δεν ξέρουμε αν θα τον σκότωναν, κυριολεκτικά ή μεταφορικά...Τι θα έλεγε σήμερα και τι θα μας τραγουδούσε για την αρρωστημένη κοινωνία του σκυλάδικου, της Τατιάνας, της Λαμπίρη και της Πετρούλας; Μπορεί να μην άντεχε να τα βλέπει όλα αυτά και να έπεφτε από την ακρόπολη χωρίς να πει λέξη...Βέβαια αν γεννιόταν σήμερα και όχι το 1948 δεν θα τον γνώριζε κανείς! Αν γεννιόταν σήμερα δεν θα "πουλούσε", θα τον κορόιδευαν οι ματαιόδοξοι άνθρωποι, θα γέλαγαν μαζί του και θα τον λέγαν γραφικό. Όσο για τα τραγούδια του, θα τα ήξερε μόνο ο ίδιος. Σήμερα μονάχα οι πουτανίτσες που τα βγάζουν πουλάνε. Δεν υπάρχει τίποτα!Έχετε σκεφτεί ποτέ πόσοι άνθρωποι με πραγματικό ταλέντο χάνονται; Το ίδιο θα πάθαινε και εκείνος αν γεννιόταν σήμερα ή χθες...Το σήμερα είναι ένας διαρκής θάνατος. Ό,τι αξίζει πεθαίνει. Όσο για μένα, γεννήθηκα σε λάθος εποχή. Θα έπρεπε να είχα γεννηθεί το 50 και όχι στα τέλη της δεκαετίας του 80. Τότε ίσως και να είχε δύναμη η φωνή μου. Τώρα, απλώς δεν έχει σημασία. Ούτε στο μέλλον θα έχει. Σε λίγο καιρό θα καθαρίζω με το ράμφος μου τουαλέτες. Θα καθαρίζω τα σκατά της Τζούλιας και της Πετρούλας. Στην ίδια θέση θα βρισκόταν και ο Παύλος, αν ήταν σήμερα 20 ετών και κάτι ψιλά...Μήπως τελικά ο θάνατος είναι καλύτερος από το διαρκή θάνατο της ζωής εδώ κάτω ανάμεσα τους;Δεν ξέρω!

http://trupokarudos.blogspot.com/#ixzz0YutB9NUd