ΣΕ ΝΕΑ ΚΡΙΣΗ ΤΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΣΣΟΥ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ.
ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ, Η ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΤΑΜΠΛΟΙΝΤ ΚΑΙ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ
Από το http://www.adiakritos.gr/
Σε περίοδο έντονης εσωστρέφειας εισέρχεται η “ιστορική” εφημερίδα Espresso που κυκλοφορεί συνεχώς από τον Νοέμβριο του 2000 και είναι ουσιαστικά η πρώτη αλλά όχι η τελευταία -όπως δείχνουν οι εξελίξεις- ταμπλόιντ εφημερίδα στον ελληνικό χώρο. Η Espresso, φύλλο με εξαιρετικές απαιτήσεις στον τρόπο στησίματος, θεματολογικής έμπνευσης και λειτουργίας, τον τελευταίο καιρό μετά την αποχώρηση των Φιλιππάκη-Μουλίνου, διέρχεται εσωτερική κρίση τα σημάδια της οποίας προς το παρόν δεν έχουν δημιουργήσει κλυδωνισμούς στην καθημερινή αλλά και κυριακάτικη κυκλοφορίας της. Κάτι που μετά και τα τελευταία γεγονότα-κανείς δεν μπορεί να το εγγυηθεί.
Στην εφημερίδα, μετά την αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος(Όμιλος Λαυρεντιάδη-Κυριακίδη)και το λάθος του Βαρδινογιάννη(όπως έδειξαν οι εξελίξεις)να την πουλήσει, πέραν των οιωνδήποτε διοικητικών αλλαγών, ζήτημα και μάλιστα μείζον έχει δημιουργηθεί τις τελεταίες μέρες μετά την σωρηδόν “επιδημία” παραιτήσεων στο ελεύθερο ρεπορτάζ της και την αποψίλωσή της σε δημοσιογραφικό δυναμικό. Από τον Περισσό αποχώρησαν ο δικαστικός συντάκτης Πέτρος Κουσουλός, η ιατρική συντάκτης Ρίτα Μελά, μία ακόμα συντάκτης, η αρχισυντάκτης του διεθνούς δελτίου Μαρία Παναγιώτου, ο αρχισυντάκτης του κυριακάτικου φύλλου Γιώργος Πούλος ενώ έχουν τεθεί υπό καθεστώς αναγκαστικής αδείας η αρχισυντάκτης του καλλιτεχνικού ρεπορτάζ Χαρά Αναστασάκη και η επικεφαλής του ελεύθερου Αμαλία Βεβελάκη. Ουσιαστικά δηλαδή τα 3/4 της καθημερινής της λειτουργίας. Πέραν των περικοπών στους εξωτερικούς συνεργάτες(Μάνος Τσαγκαράκης, Γιώργος Δραγαμεστός και κάποιοι ακόμα που ενίσχυαν την εφημερίδα με αποκλειστικά θέματα), ζήτημα έχει τεθεί και για δύο ακόμα δημοσιογράφους ενώ δεν είναι ξεκαθαρισμένο ποια θα είναι η επόμενη μέρα σε περίπτωση που εν τέλει αποχωρήσουν οι επικεφαλείς ελεύθερου και καλλιτεχνικού ρεπορτάζ. Στον Περισσό και στην Γεωργίου Αβέρωφ, τα πηγαδάκια είναι αναπόφευκτα όπως και η ψιθυρολογία για ένα νέο κύμα ομαδικών αποχωρήσεων προς την νέα εφημερίδα που ήδη στήνεται στην Κάτω Κηφισιά από την δημιουργική ομάδα του Μάκη Τριανταφυλόπουλου.
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός της φαινομενικής αδράνειας της διευθύνοντος συμβούλου του Ομίλου που έχει την ευθύνη των ΜΜΕ, Αρετής Σιδηροκαστρίτου αν και κάποιες πηγές ισχυρίζονται ότι η ίδια μάλλον αναμένει το οριστικό “ξεκαθάρισμα” για να προχωρήσει σε νέες προσλήψεις “εκλεκτών της” και έμπιστων δημοσιογράφων και επιτελικών στελεχών για την ενδυνάμωση της και την ουσιαστική έναρξη της “επόμενης μέρας”. Όμως άνθρωποι που γνωρίζουν την ταυτότητα και την φυσιογνωμία του εντύπου, επιμένουν ότι δεν έχει την δυνατότητα ο οποιοσδήποτε που δεν γνωρίζει την “συνταγή” της Espresso να την οδηγήσει σε επιτυχημένα μονοπάτια. Χτες το βράδυ γνώστες του χώρου επέμεναν ότι “μετά τα πειράματα του 2004 και 2005 το καράβι δεν μπορεί να αντέξει κι άλλα κουνήματα. Αρκετά ταλαιπωρήθηκε από τους κατά καιρούς μυαλοπώληδες που επέφεραν τριγμούς και ρωγμές στο σκάφος. Μέχρι τον Δεκέμβριο, η Espresso είναι πια υπό κρίση”.
Ποια λοιπόν η επόμενη μέρα μιας εφημερίδας που είχε απογειωθεί κυκλοφοριακά, ήταν και εξακολουθεί να είναι μαγαζί γωνία, τα τελευταία 31/3 χρόνια είχε απίστευτες δημοσιογραφικές επιτυχίες και είχε γίνει αφορμή για συζητήσεις και σχόλια; Ποιος ήταν ο πραγματικός λόγος της αποδυνάμωσής της; Γιατί έβαλαν στο πάγο τον εκδότη της Χρήστο Μουλίνο; “Το παραπλανητικό εξώφυλλο της Νατάσσας Καραμανλή ήταν ο λόγος ή το φοβερό ρεπορτάζ με το ξεβράκωμα των Οικολόγων του Τρεμόπουλου που τους τσάκισε στις ευρωεκλογές; Μήπως εθνικά θέματα και “γάμοι” Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων με το ντόπιο κεφάλαιο έχουν τελικά τόσο άρρηκτες σχέσεις που κανείς δεν θα μπορούσε να πιστέψει; Γιατί κόβονται θέματα για την εκκλησία και το Οικουμενικό Πατριαρχείο, για τη Ντόρα Μητσοτάκη και για συγκεκριμένους πολιτικούς; Πόσο καλά δεμένες είναι τελικά οι σχέσεις πολιτικών, δημοσιογράφων και επιχειρηματιών και ποια επιχειρηματικά παιχνίδια προωθούνται ακόμα και από μια απολίτικη ταμπλόιντ που έχει αναγάγει σε κυρίαρχα ημερήσια θέματα τις σκηνές εγκλήματος και τα ορφανά αποτυπώματα της τρομοκρατίας αλλά και τα χαμένα λύτρα της απαγωγής Παναγόπουλου;”, διερωτώντο χτες το βράδυ εκδοτικοί και δημοσιογραφικοί κύκλοι, σε γνωστό μαγαζί του Κολωνακίου.
Όπως και να χει, η Espresso έχει μπει για τα καλά σε περιπέτειες. Επιπρόσθετα η οριστική αποχώρηση του Προέδρου της εταιρείας Γιάννη Φιλιππάκη(ο οποίος εξακολουθεί να διατηρεί άριστες σχέσεις με την ισχυρή οικογένεια Βαρδινογιάννη)για λόγους “ασυμφωνίας χαρακτήρων και διαφωνίας στους συνεργάτες του”, ήταν ένα ακόμα πλήγμα. Τα ερωτήματα που απασχολούν τώρα τους εργαζόμενους είναι ποιο πρόσωπο θα έχει η επόμενη μέρα. Κάποιοι δεν μπορούν ακόμα να χωνέψουν γιατί ένας μηχανισμός που είχε ρίξει στο καναβάτσο ισχυρά εκδοτικά συγκροτήματα, αυτοτραυματίστηκε τόσο δειλά και τόσο άγαρμπα και έβαλε το πιστόλι των εξελίξεών του στό κρόταφο του, παίζοντας ρώσικη ρουλέτα με το χρόνο και την υπομονή του αναγνωστικού κοινού που δεν περιμένει για ούτε ένα δευτερόλεπτο “την επόμενη μέρα”. Όλες βέβαια οι απορίες αναμένεται να λυθούν σύντομα….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου