Σε δήλωσή του στην εφημερίδα «Ημερησία» ο Γιώργος Παπανδρέου επισημαίνει ότι η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση φέρει την υπογραφή του νεοσυντηρητικού ιδεολογήματος, καθώς «πίσω από τη θεωρία της αυτορύθμισης των αγορών, του «αόρατου χεριού», κρύβεται ένα βαρύ χέρι συγκεντρωτισμού, πλούτου και εξουσίας, που οδήγησε σε μια μη δημοκρατική παγκόσμια διακυβέρνηση και σε μια άνιση και άναρχη οικονομική ανάπτυξη».
Υπογραμμίζει ότι οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις αποδεικνύονται στην καλύτερη περίπτωση άτολμες, καθώς προσπαθούν με υλικά του χθες να απαντήσουν στις προκλήσεις και απαιτήσεις του αύριο.
Υπογραμμίζει ότι οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις αποδεικνύονται στην καλύτερη περίπτωση άτολμες, καθώς προσπαθούν με υλικά του χθες να απαντήσουν στις προκλήσεις και απαιτήσεις του αύριο.
Αναλυτικά η δήλωση:
Η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση φέρει την υπογραφή του νεοσυντηρητικού ιδεολογήματος. Πίσω από τη θεωρία της αυτορύθμισης των αγορών, του «αόρατου χεριού», κρύβεται ένα βαρύ χέρι συγκεντρωτισμού, πλούτου και εξουσίας, που οδήγησε σε μια μη δημοκρατική παγκόσμια διακυβέρνηση και σε μια άνιση και άναρχη οικονομική ανάπτυξη.
Η απορρύθμιση των αγορών χρήματος και κεφαλαίου, που ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και ολοκληρώθηκε στις μέρες μας, κατέληξε στην πλήρη αποσταθεροποίηση των ίδιων των αγορών.
Την επιλογή κυβερνήσεων και διεθνών οργανισμών να επιτρέψουν στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και στα λεγόμενα golden boys να αποφεύγουν κανόνες και ρυθμίσεις, την πληρώνουν σήμερα οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι φορολογούμενοι, οι απλοί επενδυτές. Τα κερδοσκοπικά παιχνίδια των λίγων γίνονται σήμερα δυσβάσταχτο βάρος για τους πολλούς.
Οι μέχρι χθες θιασώτες της άκρατης λειτουργίας της αγοράς, επιζητούν σήμερα τη δημόσια παρέμβαση για να διασωθούν. Επιδιώκουν να κρατικοποιηθούν οι ζημιές, αφού πρώτα έχουν ιδιωτικοποιήσει τα χρέη, τα δικά τους χρέη.
Τι κάνουμε μπροστά σ' αυτή την πραγματικότητα;
Οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις αποδεικνύονται στην καλύτερη περίπτωση άτολμες. Προσπαθούν με υλικά του χθες να απαντήσουν στις προκλήσεις και απαιτήσεις του αύριο.
Στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν τα προνόμια τους, χτίζουν και πάλι κάστρα στην άμμο που προσπαθούν να πουλήσουν ως αντίδοτο στην κρίση.
Η κρίση όμως, ανέδειξε για άλλη μια φορά την καθοριστική σημασία γνήσια προοδευτικών ηγεσιών για την ανάληψη δράσης προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος.
Οι προοδευτικές και σοσιαλιστικές δυνάμεις διαμορφώνουν λόγο τολμηρό, καινοτόμο, ρεαλιστικό. Στόχος είναι να χτίσουμε ένα κόσμο νέο, πιο δίκαιο και πιο σταθερό. Έναν κόσμο στον οποίο η αγορά θα υπηρετεί τους πολίτες και όχι τους λίγους και ισχυρούς.
Προβάλλει επιτακτική η ανάγκη ανάληψης διεθνών πρωτοβουλιών για την θεσμική ανασυγκρότηση του παγκόσμιου συστήματος διακυβέρνησης. Με τη δημιουργία ενός Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Οργανισμού, για την εποπτεία όλων των χρηματοοικονομικών δραστηριοτήτων, προϊόντων, υπηρεσιών και φορέων.
Η ανεξέλεγκτη συγκέντρωση πλούτου και εξουσίας, σε διεθνές και εθνικό επίπεδο, στα χέρια λίγων και ισχυρών προκαλεί σοβαρούς κινδύνους τόσο για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής, όσο τη συστημική σταθερότητα του οικονομικού και πολιτικού συστήματος.
Αυτό που απέδειξε περίτρανα η κρίση, είναι η ισχυρή διασύνδεση μεταξύ του χρηματοοικονομικού συστήματος, της πραγματικής οικονομίας και των πολιτικών ελίτ. Η ανάκτηση, επομένως, της αυτονομίας του πολιτικού συστήματος και η ενδυνάμωση των δημοκρατικών θεσμών πολιτικής και οικονομικής διακυβέρνησης αποτελούν βασικές προτεραιότητες του νέου παγκόσμιου οικοδομήματος.
Το διακύβευμα δεν είναι η ελευθερία των αγορών, αλλά η ελευθερία του πολίτη. Η προστασία των δικαιωμάτων του, ώστε αγορά και κράτος να υπηρετούν το κοινό συμφέρον μας.
Η πρόκληση του 21ου αιώνα είναι να ευθυγραμμίσουμε το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα με τις αξίες και τις αρχές μιας δημοκρατικής, ανθρώπινης, οικολογικής και δίκαιης κοινωνίας.
Η απορρύθμιση των αγορών χρήματος και κεφαλαίου, που ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και ολοκληρώθηκε στις μέρες μας, κατέληξε στην πλήρη αποσταθεροποίηση των ίδιων των αγορών.
Την επιλογή κυβερνήσεων και διεθνών οργανισμών να επιτρέψουν στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και στα λεγόμενα golden boys να αποφεύγουν κανόνες και ρυθμίσεις, την πληρώνουν σήμερα οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι φορολογούμενοι, οι απλοί επενδυτές. Τα κερδοσκοπικά παιχνίδια των λίγων γίνονται σήμερα δυσβάσταχτο βάρος για τους πολλούς.
Οι μέχρι χθες θιασώτες της άκρατης λειτουργίας της αγοράς, επιζητούν σήμερα τη δημόσια παρέμβαση για να διασωθούν. Επιδιώκουν να κρατικοποιηθούν οι ζημιές, αφού πρώτα έχουν ιδιωτικοποιήσει τα χρέη, τα δικά τους χρέη.
Τι κάνουμε μπροστά σ' αυτή την πραγματικότητα;
Οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις αποδεικνύονται στην καλύτερη περίπτωση άτολμες. Προσπαθούν με υλικά του χθες να απαντήσουν στις προκλήσεις και απαιτήσεις του αύριο.
Στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν τα προνόμια τους, χτίζουν και πάλι κάστρα στην άμμο που προσπαθούν να πουλήσουν ως αντίδοτο στην κρίση.
Η κρίση όμως, ανέδειξε για άλλη μια φορά την καθοριστική σημασία γνήσια προοδευτικών ηγεσιών για την ανάληψη δράσης προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος.
Οι προοδευτικές και σοσιαλιστικές δυνάμεις διαμορφώνουν λόγο τολμηρό, καινοτόμο, ρεαλιστικό. Στόχος είναι να χτίσουμε ένα κόσμο νέο, πιο δίκαιο και πιο σταθερό. Έναν κόσμο στον οποίο η αγορά θα υπηρετεί τους πολίτες και όχι τους λίγους και ισχυρούς.
Προβάλλει επιτακτική η ανάγκη ανάληψης διεθνών πρωτοβουλιών για την θεσμική ανασυγκρότηση του παγκόσμιου συστήματος διακυβέρνησης. Με τη δημιουργία ενός Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Οργανισμού, για την εποπτεία όλων των χρηματοοικονομικών δραστηριοτήτων, προϊόντων, υπηρεσιών και φορέων.
Η ανεξέλεγκτη συγκέντρωση πλούτου και εξουσίας, σε διεθνές και εθνικό επίπεδο, στα χέρια λίγων και ισχυρών προκαλεί σοβαρούς κινδύνους τόσο για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής, όσο τη συστημική σταθερότητα του οικονομικού και πολιτικού συστήματος.
Αυτό που απέδειξε περίτρανα η κρίση, είναι η ισχυρή διασύνδεση μεταξύ του χρηματοοικονομικού συστήματος, της πραγματικής οικονομίας και των πολιτικών ελίτ. Η ανάκτηση, επομένως, της αυτονομίας του πολιτικού συστήματος και η ενδυνάμωση των δημοκρατικών θεσμών πολιτικής και οικονομικής διακυβέρνησης αποτελούν βασικές προτεραιότητες του νέου παγκόσμιου οικοδομήματος.
Το διακύβευμα δεν είναι η ελευθερία των αγορών, αλλά η ελευθερία του πολίτη. Η προστασία των δικαιωμάτων του, ώστε αγορά και κράτος να υπηρετούν το κοινό συμφέρον μας.
Η πρόκληση του 21ου αιώνα είναι να ευθυγραμμίσουμε το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα με τις αξίες και τις αρχές μιας δημοκρατικής, ανθρώπινης, οικολογικής και δίκαιης κοινωνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου