Παράδεισος
Λεύτερος νά ῾σαι δοῦλος ὁποιανοῦ,λεύτερος νὰ μιλᾷς, ὅταν κοιμᾶσαι,λεύτερος, χρόνια νὰ τὰ κυνηγᾷςτῶν Γιούρων τὰ ποντίκια μὴ σὲ φᾶνε.
Στὶς πληγὲς τῆς ψυχῆς σου νὰ χιλιάζουντὰ ψέματα – τῆς μύγας τὰ σκουλήκια -,νά ῾σαι τῆς Ἱστορίας γελοιογράφος,ἀφέντης δίχως πιθαμὴ δικιά σου.
Σὰν τὴ στέρφα γουρούνα τ᾿ Ἅι-Ἀντώνη,μισότυφλη ἀπὸ πάχητα καὶ νύστα,νὰ νείρεσαι πὼς κολυμπᾷς σὲ κάτουρακαὶ ξερατά, γρυλίζοντας: «παράδεισος»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου